Kroniki dobrej zmiany

Błyskotliwa kronika polskiej rzeczywistości lat 2016-2023. Ironia, humor i przenikliwość Stanisława Mancewicza pokazują „Dobrą Zmianę” w krzywym zwierciadle. Czytasz – i nie wierzysz!

„Kroniki Dobrej Zmiany” Stanisława Mancewicza, czyli kronika naszych czasów, napisana z dystansem, humorem i niebywałą uważnością. Zbiór ten jest wyborem z cotygodniowych felietonów publikowanych w „Tygodniku Powszechnym” w latach 2016-2023, czyli w okresie, który autor z gorzką czułością nazywa epoką „Dobrej Zmiany”. Stanisław Mancewicz publicysta, człowiek pióra o nieprzeciętnym słuchu społecznym – z niezwykłą konsekwencją i odwagą rejestruje absurdy polskiej polityki i życia publicznego ostatnich lat. A robi to w stylu, który sprawia, że trudno się od tej lektury oderwać.

Mancewicz to współczesny kronikarz – w przedmowie Michał Komar umieszcza go w szeregu z Gallem Anonimem, Kadłubkiem czy Długoszem. Jednak ton tej kroniki jest zupełnie inny: pełen ironii, sarkazmu, ostrego dowcipu. „Kroniki Dobrej Zmiany” czyta się jak satyryczny fresk, w którym tragizm miesza się z groteską, a rzeczywistość polityczna staje się
niepokojąco bliska komedii dell’arte. To opowieść o epoce, w której „nasza polityka jest z dnia na dzień coraz prostsza, więc garną się do niej ludzie coraz mniej subtelni, coraz głupsi i coraz wulgarniejsi”.

Z felietonów Mancewicza wyłania się Polska rządzona przez „Gospodarza” i jego otoczenie – kraj pełen sprzeczności, irracjonalnych decyzji, politycznych mitów i narodowych resentymentów. To także portret społeczeństwa, które w tej rzeczywistości próbuje się odnaleźć, niekiedy bezradnie, częściej z ironicznym uśmiechem. Dzięki precyzyjnemu językowi i przenikliwości obserwacji Mancewicz tworzy kronikę, która bawi, ale przede wszystkim zmusza do myślenia.

Przedmowę napisał Michał Komar.