Michał Maksymilian Borwicz
Michał Maksymilian Borwicz (1911-1987) - debiutował w 1934 na łamach prasy pod oryginalnym nazwiskiem jako krytyk literacki. W 1938 wydał powieść „Miłość i rasa”. W latach 1939-1942 przebywał we Lwowie. Od 1942 do 1943 był więźniem (pseudonim „Ilian”) obozu janowskiego we Lwowie. We wrześniu 1943 roku udało mu się uciec z obozu dzięki pomocy przyjaciół Borwicza z Polskiej Partii Socjalistycznej działających w Radzie Pomocy Żydom „Żegota”. Po ucieczce z obozu działał w partyzantce pod pseudonimem „Zygmunt”.
W latach 1945-1947 był kierownikiem Wojewódzkiej Żydowskiej Komisji Historycznej w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym UJ.
W 1947 roku zamieszkał w Paryżu. półpracował z Centrum Studiów Historycznych przy Związku Żydów Polskich we Francji, publikował w czasopismach takich jak L’Arche, Les Nouveaux cahiers, Evidences, Kultura czy Zeszyty Historyczne.
Książki Autora
